Poniedziałkowa smutna aura - wiatr, deszcz i ogólnie przenikliwe zimno wyjątkowo wpisały się w klimat spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki, ponieważ po raz pierwszy sięgnęliśmy po poezję i ona była przedmiotem naszej dyskusji. Poprzeczkę ustawiliśmy sobie dość wysoko sięgając po tomik noblistki Wisławy Szymborskiej „Dwukropek”. Nie jest to łatwa lektura mimo, iż zawiera w sobie tylko 17 wierszy. Skłaniają one do myślenia o tym, z czym raczej prędzej niż później będziemy musieli się zmierzyć, czyli z problemem naszej egzystencjonalnej nieuchronności. Poznajemy śmierć ubraną w słowa, niektóre lekkie, inne bardziej dosadne, ironiczne, ale też i brutalnie prawdziwe. Szymborska w każdym z umieszczonych w tym tomiku wierszy przekazuje to, czego nauczyło ją życie – jeśli tylko oswoimy się z przemijaniem i nieuchronnością końca, osiągniemy spokój i wewnętrzną harmonię zwaną szczęściem. Na spotkaniu rozmawiałyśmy też o samej Szymborskiej, o nagrodzie Nobla, o naszej ulubionej poezji, jej znaczeniu dla nas, o naszych etapach w życiu, kiedy nie tylko czytało się wiersze, ale też samemu próbowało ubierać uczucia w wiersze. Bardzo zachęcamy do czytania poezji!